Andre Bazen

Andre Bazen (1918 – 1958) je bio francuski filmski kritičar i jedan od najuticajnijih teoretičara u istoriji filma. Osnovao je ugledni časopis Cahiers du cinema i bio pokrovitelj francuskog novog talasa.

Bazen je kroz svoje kritike nastojao objasniti i približiti široj publici ono što je smatrao najboljim filmovima. Preferirao je dokumentarne filmove i italijanski neorealizam, smatrajući da takvi filmovi gledaocu pružaju ono što je nazivao „objektivnim realizmom”; iz istih razloga je isticao režisere poput Hauarda Hoksa, koje je nazivao „nevidljivima”, te smatrao da se filmska naracija može najbolje ostvariti kroz široke kadrove (poput onih koje je koristio Žan Renoar) i izbegavanje brze montaže i sličnih postupaka karakterističnih za dotad popularnu sovjetsku montažnu teoriju. Bazen je, takođe, smatrao da film mora biti verodostojan odraz ličnosti režisera, što je 1954. godine dodatno razradio njegov štićenik Fransoa Trifo u članku Izvesna tendencija francuske kinematografije (časopis Filmske sveske, 1979) i tako pružio podlogu za teoriju autora.

Njegovo najznačajnije delo Šta je film? u četiri toma: 1. Ontologija i jezik, 2. Film i ostale umetnosti 3. Film i sociologija 4. Estetika realnosti: neorealizam prevedeno je 1967. na srpski jezik u izdanju Instituta za film. Fakultet za medije i komunikacije je objavio 2018. njegov ključni tekst O politici autora, a 2017. tekst Ontologija fotografske slike.