Čezare Zavatini

Čezare Zavatini (1902 – 1989) bio je italijanski scenarista, novinar, pisac, i nezaobilazna figura italijanskog neorealizma. Kao teoretičara i umetnika odlikuje ga izuzetno moderan senzibilitet; u njegovom radu element mašte ima ključan uticaj a konkretni događaji i iskustva ljudi neiscrpna su inspiracija.

Na početku svoje karijere radi kao novinar, a od 1935. godine i kao urednik časopsa Cinema illustrazione, pa Secolo illustrato i potom Grandi firme. Paralelno sa novinarskom karijerom počinje i da piše. Godine 1931. objavljuje svoj prvi roman Parliamo tanto di me, zatim 1937. I poveri sono matti, roman koji je tada smatran jednim od najneobičnijih romana napisanih u prethodnih 25 godina, a 1943. Totò il buono – roman koji je označio ključnu etapu u Zavatinijevom stvaralačkom razvoju.

Zavatini se paralelno posvećuje svetu filma, kao scenarista, a 1939. upoznaje Vitoria de Siku sa kojim radi na dvadesetak filmova, među kojima su i remek-dela neorealizma: Kradljivci bicikala, Čudo u Milanu, Čistači cipela, Umberto D. Takođe je sarađivao i sa drugim značajnim režiserima tog vremena: Antonionijem, Felinijem, Viskontijem, Moničelijem, Rizijem, itd.

Fakultet za medije i komunikacije objaviće njegov kultni esej o neorealizmu Nekoliko ideja o filmu.