Rozi Brajdoti

Rozi Brajdoti (1954) je filozofkinja i teoretičarka feminizma. Pod snažnim uticajem filozofa Žila Deleza, ali i istaknute francuske feministkinje Lusi Irigare, postmoderni feminizam uvela je u informatičko doba sa razmatranjem sajber prostora, proteza i materijalnosti razlike. U svojim radovima razmatra kako ideje o rodnim razlikama mogu da utiču na naš osećaj diferenciranja ljudi i životinja te ćoveka i mašine. Brajdoti postavlja argumente za alternativni pogled na subjektivnost, etiku i emancipaciju, a istovremeno se snažno protivi načelima liberalnog individualizma.

Doktorirala je filozofiju na Sorboni, a trenutno radi kao profesor na Univerzitetu u Utrehtu. Osnivač je Centra za humanističke nauke. Odlikovana priznanjem prvog stepena prilikom diplomiranja na Australijskom nacionalnom univerzitetu u Kanberi, dobitnik je i univerzitetske medalje za filozofiju, te nagrade Univerziteta Tilijard.

Najvažnija dela: Patterns of Dissonance: An Essay on Women in Contemporary French Philosophy, 1991; Nomadic Subjects: Embodiment and Difference in Contemporary Feminist Theory, 1994; Metamorphoses: Towards a Materialist Theory of Becoming, 2002; Transpositions: On Nomadic Ethics, 2006.

Fakultet za medije i komunikacije preveo je i objavio njenu knjigu Posthumano (2016), vodič kroz posthumano doba kao polja „kritičkog otpora i kreativnih alternativa” u ponovnom razmatranju homogenizovane slike Čoveka u tehnološki posredovanom društvu.