Slavoj Žižek

Slavoj Žižek (1949) je slovenački filozof, kulturni kritičar i teorijski psihoanalitičar koji je svojim radom uticao i na političku teoriju i teoriju filma. Zajedno sa Badijuom, Ransijerom i Džejmsonom svrstava se u vodeće postmarksističke, radikalne levičarske filozofe. Na sveopštu krizu akademske filozofije Žižek je odgovorio globalnom medijatizacijom teorijskog diskursa, razmeštanjem filozofskog govora i pisanja. Spektakularna teorijska kultura utemeljena na nemačkom idealizmu i Lakanovoj psihoanalizi donela mu je svetsku slavu, a njihova primena na pop kulturu i sociologiju učinila ga je „Elvisom Prislijem postmoderne filozofije”.

Diplomirao je filozofiju i sociologiju 1971. godine u Ljubljani a doktorirao na temu psihoanalize u Parizu (Universite Paris-VII). Profesor je filozofije na Filozofskom fakultetu u Ljubljani i direktor The Birkbeck Institute for the Humanities, Univerziteta u Londonu. Gostujući je predavač na mnogim evropskim i američkim univerzitetima.

Objavio je preko 50 knjiga, i oko 800 članaka i eseja. Globalnu vidljivost mu donosi 2006. godine film Perverznjakov vodič kroz bioskop, a kasnije i Perverznjakov vodič kroz ideologiju (2012). Od knjiga prevedenih na srpskohrvatski treba izdvojiti naslove: Znak, označitelj, pismo (Mladost, 1976), Metastaze uživanja (Biblioteka XX vek, 1996), Manje ljubavi – više mržnje (Beogradski krug, 2001), Škakljivi subjekt (Šahinpašić, 2006), Ispitivanje realnog (Akademska knjiga, 2008), U odbranu izgubljenih stvari (Akademska knjiga, 2011), Kako čitati Lakana (Karpos, 2012) i dr.

Fakultet za medije i komunikacije je 2012. godine objavio knjigu Organi bez tela: o Delezu i posledicama, a u ediciji Svici njegov tekst o Andreju Tarkovskom Stvar iz unutarnjeg prostora., kao i esej iz karantina Da li nam je suđen varvarizam s ljudskim likom?