Vilem Fluser

Vilem Fluser (1920 – 1991) spada u najuticajnije mislioce medija, kulturne teorije i filozofije komunikacije u drugoj polovini 20. veka. Njegov rani rad obeležilo je promišljanje Hajdegera, i uticaj egzistencijalizma i fenomenologije. Fenomenologija je odigrala značajnu ulogu u tranziciji u kasniju fazu Fluserovog rada, u kojoj je skrenuo pažnju na filozofiju komunikacije i umetničke produkcije. Doprineo je stvaranju nove dihotomije u istoriji: periodu obožavanja slika i periodu obožavanja teksta.

Fluserovi eseji su kratki, provokativni i lucidni, slično stilu novinarskih tekstova. Kritičari su primetili da je manje „sistematski” mislilac a više „dijaloški”, svrsishodno eklektičan i provokativan. Njegove glavne teme bile su epistemologija, etika, estetika, ontologija, jezička filozofija, semiotika, filozofija nauke, istorija zapadne kulture, filozofija religije, istorija simboličkog jezika, tehnologija, pisanje, tehnička slika, fotografija, migracije, mediji i književnost… Kao mislilac u egzilu, emigrant i poliglota, Fluser je pisao i objavljivao na četiri jezika, ali je njegova filozofija dugo ostala nepoznata izvan malog kruga. Fluserove arhive drži Akademija medijskih umetnosti u Kelnu i trenutno su smešteni na Berlinskom univerzitetu umetnosti.

U prevodu na srpski jezik pojavila se 2005. godine studija Za filozofiju fotografije (Kulturni centar Beograd), a 2015. njegova knjiga Komunikologija, u izdanju Fakulteta za medije i komunikacije, klasično delo Vilema Flusera koje nastoji da pronikne u kodove komunikacije, u pravila igre koja konstituišu kako komunikaciju, tako i samu ljudsku zajednicu.